Η έλλειψη Εθνικής ευθύνης
Γράφει ο
Γεώργιος
Εμ. Δημητράκης
Η προπαγάνδα είναι το δηλητηριώδες εργαλείο και όπλο της
Εξουσίας εις την χώρα μας,
του διεφθαρμένου και σάπιου πολιτικού
συστήματος, το οποίο ευθύνεται πανθομολογούμενα για
την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδος, αλλά και για την πνευματική ανέχεια της
ελληνικής κοινωνίας.
Με το εργαλείο αυτό επί
δεκαετίες διαλύει την κοινωνική συνοχή, υποσκάπτει τις Αρχές του
Δικαίου και της Ισότητας των Πολιτών, την ισχύ των Νόμων και του Κράτους
Δικαίου, αλλά και το ουσιώδες στοιχείο της Ελληνικής Συνείδησης και Εθνικής
Ευθύνης των πολιτών απέναντι της Πατρίδος. Άπειρα είναι τα παραδείγματα
και οι συνέπειες αυτής της προπαγανδιστικής πολιτικής και ανεύθυνης
συμπεριφοράς απέναντι του Έθνους. Πρόσφατα μάλιστα είναι όχι μόνον η καθιέρωση
της Επετείου του Πολυτεχνείου, που έφερε μια εθνική καταστροφή, τον Τουρκικό
Αττίλα εις την Κύπρο, αλλά εν συνεχεία και η ανάδειξη των ανήλικων Αλέξη
Γρηγορόπουλου και Νίκου Ρωμανού, που αμφότεροι ήταν συστημικοί ταραχοποιοί και
βάνδαλοι, ως εθνικών ηρώων. Οι μνήμες τους είναι επέτειοι
εθνικής καταστροφής και όχι ιστορικής μνήμης.
Κάθε χρόνο στις επετείους αυτές γίνονται πυρπολήσεις,
βανδαλισμοί, καταστροφές δημόσιας περιουσίας αλλά και περιουσίας ιδιωτών
βιοπαλαιστών. Εν κατακλείδι επί δεκαετίες διαπιστώνουμε την
παντελή έλλειψη πρόληψης και προστασίας της κοινωνίας απο εγκληματικές πράξεις
πάσης μορφής, οι οποίες κάθε τόσο εκθέτουν και διεθνώς την Πατρίδα μας σε
μέγα κίνδυνο.
Ανεξαρτήτως
της σημασίας των συντελεστών και των γεγονότων, τα οποία θα
έπρεπε να τιμάμε ο καθείς από εμάς με σεβασμό και εθνική ευθύνη, δεν οφείλει η
Πατρίδα μας να πληρώνει επί δεκαετίες για τον θάνατο ή θυσία αυτών ή
και για τις πράξεις του καταδικασθέντος σε ισόβια κάθειρξη πολυεγκληματία
Δημήτρη Κουφοντίνα, δηλαδή ο Λαός μας να υφίσταται και
τις συνέπειες μιάς εγκληματικής πολιτικής συμπεριφοράς. Εις το κάτω κάτω
της γραφής, εάν έχουμε όντως την αίσθηση ότι για όλα αυτά φταίει το Πολιτικό
Σύστημα Εξουσίας, τότε οφείλουμε ως Λαός να στραφούμε ευθέως εναντίον του και
όχι να αυτοκαταστρεφόμαστε και να θυσιαζόμαστε χάριν αυτού!
Ως
εκ τούτου τεράστια είναι η ευθύνη όλων μας, που επί
δεκαετίες με την εγκληματική συμπεριφορά μας μετατρέψαμε την υπέροχη και
ανεκτίμητη Πατρίδα μας σε ένα υπό αποσύνθεση κουφάρι, για να το κατασπαράζουν
οι ντόπιοι και οι ξένοι τώρα σαρκοφάγοι γύπες.
Αυτό το δήθεν μεγάλο
διεθνές ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα της
2ης Αξιολόγησης, οι προγραμματισμένες νέες Συμφωνίες για την
τετραετία 2019-2022, οι οποίες όμως εις την πραγματικότητα προμηνύουν ένα πολύ
επαχθέστερο 4ο Μνημόνιο.
Αλλά τώρα και για το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών, εξαιτίας της αθρόας
εισροής δεκάδων χιλιάδων Λαθρομεταναστών, των συνεχών απειλών των γειτόνων μας
και της μεγάλης Μάστιγας της Πανδημίας Govid-19, αλλά και του εκ νέου
διπλασιασμού του χρέους (213% έναντι του ΑΕΠ), αποτελεί μία απόδειξη της οδυνηρής
κατάστασης εις την οποία έχει περιέλθει η Πατρίδα μας. Διότι οι μεν προσπαθούνε να κρατήσουν την
ομολογημένως διεθνώς διαλυμένη χώρα μας εντός της Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, οι δε
να την αποσπάσουν από αυτήν.
Η
ιστορία όμως επαναλαμβάνεται, και η αυτοκαταστροφή του Ελληνικού Λαού ως
συνέπεια της έλλειψης πυξίδας και Ελληνικής Συνείδησης, Εθνικής ευθύνης και
ενοχής, συνεχίζεται. Διότι δυστυχώς ουδείς από όλους μας
αισθάνεται την παραμικρή ευθύνη για την εθνική καταστροφή, για την κατάρρευση
της δύστηνης Πατρίδος μας, η οποία συστηματικά και εντέχνως αποσιωπάται.
Τουναντίον αυτό το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας των ατιμώρητων γυρολόγων, των
εφιαλτών και μηδιζόντων, το οποίο επι δεκαετίες εκπέμπει μία αφόρητη δυσωδία,
είναι δυστυχώς δικό μας και μόνον δημιούργημα και επιλογή, εν κατακλείδι
απεργάζεται και πάλιν ευθαρσώς την
προσεχή «δημοκρατική ετυμηγορία», όμως ενός τελείως διαλυμένου, ανίσχυρου και
λιπόθυμου, και όχι ενός ελεύθερου, όρθιου και δυνατού Λαού. Εξαιτίας όλων αυτών, αυτή δεν είναι η
Ελλάδα, η οποία μετά το έπος του ΄40 έχασε την Αυτογνωσία και την Λάμψη της!
Θυμίζουμε
όμως και πάλιν ότι κριτήριο της αντοχής είναι η δοκιμασία.
Ο Ελληνικός Λαός, μετά τα ολέθρια λάθη των τελευταίων δεκαετιών, δοκιμάζεται
δυστυχώς και από την εδώ και 12 συναπτά χρόνια πολιτική των απάνθρωπων 3 Μνημονίων, της βάρβαρης λιτότητας, την σύγχρονη αυτή νόσο της
ηθικής, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής παρακμής, που στρέφεται ευθέως
κατά της ανθρώπινης υπόστασης και αξιοπρέπειας. Όμως η Ελλάδα επιθυμεί να ζήσει. Διότι το
πάθος του Ελληνισμού για την ζωή πηγάζει από το όνειρο του Γένους ως γενική
απαίτηση και φορέα του θελήματος της Ιστορίας. Η ανάταση της Ελληνικής Συνείδησης και Εθνικής Ευθύνης για
την υπεράσπιση της Πατρίδος μας είναι τώρα εθνική υπόθεση όλων των Ελλήνων.
Διότι κοινά είναι τα πεπρωμένα της Ελληνικής φυλής.
Οι Ελληνες δεν προσφεύγουν σε ακρότητες,
επιδεικνύουν επιείκεια και
διαπνέονται από ανθρωπιστικό πνεύμα απέναντι των αντιπάλων τους. Ο
ανθρωπισμός των Ελλήνων εκφράζει αυτοπεποίθηση και ανωτερότητα εις την ισχύ
της. Η αντίδραση των Ελλήνων θα είναι τώρα μία ηφαιστειώδης έκρηξη καθολικής
επιθυμίας και Ελληνικής συνείδησης, Εθνικής ευθύνης και ανάτασης. Η δε νίκη της Πατρίδος μας είναι ιστορικώς
αναπόφευκτη.
Ο Γεώργιος
Εμ. Δημητράκης είναι κρητικής (Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής,
ο οποίος γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές
Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική
κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίαν Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη
την Ελληνική Επικράτεια.
