Ο ΕΝΦΙΑλτης συνεχίζεται...

«ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ» (σχόλια στην επικαιρότητα)

Ο ΕΝΦΙΑλτης συνεχίζεται...

Ήρθε και πάλι η ώρα για την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ.  Πήγα κι εγώ να πληρώσω σαν καλός ηλίθιος πολίτης.  Και μαθαίνω ότι (ύστερα από 5 χρόνια χωρίς χρέωση) θα υπάρχει από δώ και πέρα χρέωση 2 € σε κάθε δόση ΕΝΦΙΑ που θα πληρώνω στην τράπεζα!  Και επειδή το σπίτι είναι και στο δικό μου όνομα και στης γυναίκας μου, πληρώνουμε από 2 € ο καθένας, άρα 4 € χαράτσι σε κάθε δόση του ΕΝΦΙΑ, επί 5 δόσεις = 20 €!  Σχεδόν σαν να πληρώνω μία δόση παραπάνω!

Και δεν διαμαρτύρεται κανείς! ενώ είναι χαράτσι ύπουλο και αναγκαστικό της ίδιας της τράπεζας. Δεν την βάζει την χρέωση αυτή το κράτος αλλά η τράπεζα! Μιλάμε για εκατομμύρια €, που πάνε κατευθείαν στις τράπεζες, όχι στο κράτος! Και ενώ θα έπρεπε, κακόμοιρε πολίτη, να διαμαρτυρηθείς στην τράπεζα, δεν βγάζεις άχνα!

Ξεδιάντροπα μας περιπαίζουν και μας εκμεταλλεύονται.  Κι εμείς πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα τα κερατιάτικα του ανίκανου ελληνικού κράτους-μπουρδέλου. (Ζητώ συγγνώμη από τα μπουρδέλα για την παρομοίωσή τους με το ελληνικό κράτος· τουλάχιστον αυτά έχουν οργάνωση!) Διότι το ανοργάνωτο κράτος σαν καλός νταβατζής δεν σου δίνει πλέον την δυνατότητα να πληρώσεις στην εφορία, αλλά σε υποχρεώνει να πάς στην Τράπεζα! Εάν μπορούσες να επιλέξεις το ταμείο της εφορίας, να δείς πώς οι τράπεζες θα είχαν μηδενική χρεώση ή θα χρέωναν το πολύ 20-30 λεπτά, όπως κάνουν με τους λογαριασμούς νερού, ρεύματος κλπ.

Δηλαδή και σε υποχρεώνουν να πληρώσεις μέσω τραπέζης, χωρίς να έχεις άλλη επιλογή, και σε χρεώνουν με 2 € παραπάνω, επειδή είσαι ηλίθιος νομοταγής και πληρώνεις! 

Νοοτροπία ίδια με τον φόρο οδόντων (ντίς-παρασί) επί τουρκοκρατίας. Τότε κάποιος Έλληνας υποχρεωνόταν με διάφορους τρόπους να κάνει το τραπέζι σε έναν Τούρκο αξιωματούχο. Αφού ο Τούρκος έτρωγε και έπινε ό,τι και όσο επιθυμούσε (τον αγλέουρα), όταν έφευγε, όχι μόνο δεν πλήρωνε, αλλά αντιθέτως ελάμβανε από τον Έλληνα ένα ικανό χρηματικό φιλοδώρημα ως αποζημίωση, διότι ο άνθρωπος κουράστηκε να μασάει και εφθείροντο τα δόντια του από το πολύ φαΐ!

Κι ας μην πούν οι τράπεζες ότι οι άνω των 70 δεν έχουν χρέωση! Διότι οι συνταξιούχοι κάτω από τα 70 τί θά κάνουν;  Οι συνταξιούχοι λόγω αναπηρίας, λόγω ασθενειών, λόγω εθελούσιας εξόδου, λόγω πρόωρης συνταξιοδοτήσεως κλπ, είναι μήπως οι κεφαλαιοκράτες που πρέπει να πληρώσουν τις αμαρτίες των άλλων;

Επίσης ας μην τολμήσουν οι τράπεζες να πουν ότι, αν πληρώσεις μέσω διαδικτυακής συναλλαγής, δεν έχεις χρέωση.  Διότι μπορεί να μην έχει χρέωση φέτος, αλλά θα έχει χρέωση του χρόνου ή του παραχρόνου.  Το ίδιο δεν έγινε και με την πληρωμή στον γκισέ; 

Ρωτάει κανείς αν μπορούν οι φορολογούμενοι των 68 ετών, των 65, των 60 ετών, καθώς και πολλοί άλλοι ακόμα, να έχουν web-banking;  Εδώ πολλοί δεν έχουν τηλέφωνο, θα έχουν διαδίκτυο; Πότε έγινε υποχρεωτικός νόμος του κράτους το να έχουμε όλοι υπολογιστές και διαδίκτυο και web-banking στο σπίτι μας;  

Προσοχή!  Όσοι δεν έχετε τέτοια πράγματα μην πάτε να κάνετε web-banking μέσω φίλων ή λογιστών!  Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; ότι θα δώσετε σε κάποιο 3ο άτομο κωδικούς και θα μπορεί να κάνει αναλήψεις από τον λογαριασμό σας, χωρίς εσείς να τον ελέγχετε! 

Επίσης αν κάποιοι χάκερ υποκλέψουν τα στοιχεία σας, θα ξυπνήσετε μία μέρα και δεν θα έχετε ούτε ένα ευρώ στον λογαριασμό σας!  Οι πιο ασφαλείς τραπεζικές συναλλαγές παγκοσμίως γίνονται στον γκισέ!  Γιατί μας το αποκρύπτουν αυτό;

Ποιός θα μας γλιτώσει σήμερα από τις παράλογες χρεώσεις του τραπεζικού συστήματος, που σαν άλλες ύαινες έχουν πέσει πάνω στο ισχνό βαλάντιό μας; Πού θα μπορέσουμε να διαμαρτυρηθούμε;  Πού θα βρούμε το δίκιο μας;  Για ποιά αριστερά κυβέρνηση και κόκκινα άλογα μιλάμε;

Sakis Salos

Προβλήματα αιμοδοσίας

Το παρακάτω κείμενο μας το έστειλε αναγνώστης, ο οποίος πριν από 2 εβδομάδες περίπου το είχε στείλει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε 4 αρμόδιους φορείς, στο ΕΚΕΑ (= Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας), στο ΕΜΑ (= Εθνικό Μητρώο Αιμοδοτών), στον ΠΑ.ΣΥ.Ε.Α. (= Πανελλήνιο Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών του Υπουργείου Υγείας καὶ Κοινωνικής Αλληλεγγύης), και στην Π.Ο.Σ.Ε.Α (= Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών). Μέχρι σήμερα δεν έλαβε καμμία απολύτως απάντηση από κανέναν φορέα. Τα πλήρη στοιχεία και ονόματα βρίσκονται στην διάθεσή μας.


Μένω μόνιμα στο Λεκανοπέδιο Αττικής, είμαι εθελοντής αιμοδότης εδώ και λίγα χρόνια, έχω εγγραφεί στο ΕΚΕΑ και εχω πάρει δελτίο εθελοντή αιμοδότη (χάρτινο) και πλαστική ταυτότητα (κάρτα με τσιπάκι). Προτού γίνω εθελοντής αιμοδότης είχα δώσει αίμα καμμιά δεκαριά φορές περιστασιακά, όταν υπήρχε τυχόν ανάγκη για κάποιον συγγενή ή γνωστό.

Επειδή όμως αυτές οι περιπτώσεις ήταν πολύ λίγες, αποφάσισα να γίνω εθελοντής με σκοπό να δίνω αίμα τακτικά γύρω στις 4 φορές το χρόνο, δηλαδή περίπου κάθε τρεις μήνες. Σκέφτηκα ότι, αφού υπάρχει ανάγκη κι αφού αποφάσισα να προσφέρω αυτό το ελάχιστο που μπορώ, ας προσφέρω όσο περισσότερο μπορώ. Το έκανα με την καρδιά μου, γιατί το ήθελα.

Φρόντισα και ενημερώθηκα πολύ προσεκτικά για τις προϋποθέσεις που πρέπει νάχω για να είμαι εθελοντής αιμοδότης. Μάλιστα έκαμα και γενικές εξετάσεις αίματος, καρδιογράφημα, μετρήσεις πιέσεως κλπ., ώστε να είναι σίγουρο 100% ότι δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα από την πλευρά μου.

Επέλεξα να πηγαίνω στο νοσοκομείο «QQQ», γιατί με βόλευε. Πέρυσι όμως ένας νοσηλευτής, όταν ξάπλωσα για να δώσω αίμα και είδε ότι πήγαινα εκεί κάθε τρείς μήνες, άρχισε να μου κάνει ολόκληρη «κατήχηση», κατά την διάρκεια της αιμοδοσίας και χωρίς να ζητήσω την γνώμη του, ότι δεν είναι καλό να πηγαίνω τόσο συχνά, ότι κάποιες τιμές (π.χ. αιματοκρίτης) ήταν καλές μεν αλλά προς τα χαμηλά όρια, ότι ο ίδιος δίνει 2 φορές τον χρόνο, και μόνο αν χρειαστεί εκτάκτως ίσως να δώσει και 3η φορά, όπότε κι εγώ να δίνω αίμα 1-2 φορές το χρόνο. Σημειωτέον ότι ο αιματοκρίτης μου συνήθως είναι γύρω στο 46% (!!!) και τελικά τα όσα σχετικά μου έλεγε ο νοσηλευτής ήταν μάλλον μπούρδες.

Τέλος πάντων ύστερα από αυτήν την αρνητική πλύση εγκεφάλου αποφάσισα κι εγώ να δίνω αίμα 3 φορές το χρόνο. Πρόσφατα πήγα στο ίδιο νοσοκομείο Σωτηρία, για να ξαναδώσω, καθώς ξέρω ότι τον Αύγουστο σημειώνονται ελλείψεις.

Όταν ξαπλωσα στο κρεβάτι, η νοσηλεύτρια άρχισε να ψάχνει για την πιο κατάλληλη φλέβα, όπως γίνεται συνήθως. Ξαφνικά μου λέει «Δεν έχετε καλές φλέβες, το ξέρετε;» Ξαφνιάστηκα. Σχεδόν σοκαρίστηκα. Δεν μου είχαν ξαναπεί κάτι τέτοιο. Μετά με ρωτάει «Έχετε ξαναδώσει αίμα;» Της απαντάω «Πολλές φορές». Μου ξαναλέει «Εδώ στο νοσοκομείο Σωτηρία εννοώ». Μα δεν είχε δεί το δελτίο μου; Της το είχα δώσει μαζί με το ερωτηματολόγιο, που είχα μόλις συμπληρώσει. Της απαντάω «Όλες τις φορες τα τελευταία χρόνια εδώ έρχομαι». Φαίνεται ότι κάτι την προβλημάτιζε και έψαχνε να βρεί κάτι για δικαιολογία, αν το πράγμα πήγαινε στραβά. Έπρεπε να το καταλάβαινα εκείνη την ώρα και να φύγω.

Τελικά βρίσκει κάποια φλέβα που της φάνηκε καλή. Μου βάζει την βελόνα και πόνεσα αρκετά, ενω άλλες φορές σχεδόν δεν καταλάβαινα τίποτε. Και μάλιστα δεν ήταν ένας πόνος για μια στιγμή, αλλά συνεχής! Και αίμα δεν έβγαινε! Κάτι έκανε στρίβοντας λίγο την βελόνα (το είδα με τα μάτια μου), οπότε πόνεσα ακόμη περισσότερο. Της λέω «Ξέρετε πονάω αρκετά». Αλαφιασμένη μου λέει «Δεν έκανα τίποτε. Δεν το πείραξα». (Ψέματα είπε, προφανώς φοβήθηκε.)

Έφυγε αμέσως και με άφησε με την βελόνα στο χέρι να πονάω! Επέστρεψε με κάποια νοσηλεύτρια μεγαλύτερης ηλικίας και προφανώς πιο έμπειρη, η οποία είδε την κατάσταση και είπε στην πρώτη «Είσαι μέσα στην φλέβα». «Και γιατί δεν βγαίνει αίμα»; ρωτάει η πρώτη. Τις διακόπτω και τους λέω «Πονάω πολύ». «Με συγχωρείτε πολύ, δεν είχαμε πρόθεση να σας πονέσουμε», μου λέει η δεύτερη. «Σας παρακαλώ, βγάλτε το. Δεν θα δώσω αίμα τώρα. Θα έρθω άλλη φορά», είπα.

Ήμουν πολύ νευριασμένος. Έφυγα βρίζοντας. Τόσες φορές έχω δώσω αίμα, τέτοιο πράγμα δεν μούχει ξανατύχει.

Τελικά η τακτική και συχνή αιμοδοσία είναι μόνο για τους εργαζόμενους των νοσοκομείων; Ποτέ δεν κατάλαβα τί τον πείραξε εκείνον τον νοσηλευτή πέρυσι το ότι θέλω να δίνω κάθε 3 ή 4 φορές το χρόνο, αφού απο ιατρική πλευρά δεν είχα πρόβλημα. Έκανα κάτι κακό; Χαλούσα τα προνόμια κάποιας κάστας; Πήγαινα κόντρα σε τίποτε συμφέροντα; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ενημερώστε μας παρακαλώ στην επόμενη διαφημιστική σας εκστρατεία.

Άραγε θέλετε ή όχι να υπάρχουν εθελοντές αιμοδότες; Για ποιόν λόγο γίνονται όλες αυτές οι διαφημίσεις και η πλύση εγκεφάλου να δίνουμε αίμα; Και μήπως πρέπει να εκπαιδεύσετε καλύτερα το νοσηλευτικό προσωπικό που ασχολείται με την αιμοληψία; Αν όντως ήταν δύσκολη η εξεύρεση κατάλληλης φλέβας στην δική μου περίπτωση, γιατί η αρχική νοσηλεύτρια δεν πήγε αμέσως στην εμπειρότερη συνάδελφό της, προτού μου χώσει την βελόνα στο μπράτσο και μ’ αφήσει με την βελόνα μέσα να πονάω;
 
Και τέλος να προσθέσετε άλλη μία προϋπόθεση στις οδηγίες για τους εθελοντές αιμοδότες: ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΕΣ ΦΛΕΒΕΣ! Και να μας εξετάζουν ειδικά γι’ αυτό το πράγμα, για να διευκολύνονται και οι νοσηλεύτριες, αλλα και για να μη μας τρυπάνε κι εμάς και ταλαιπωρούμαστε άδικα.
 
 Όσο για μένα, αφού ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΛΕΣ ΦΛΕΒΕΣ, δεν πρόκειται να ξαναδώσω αίμα. Δεν έχω καμμία όρεξη να με τρυπάνε με βελόνες... Παρ΄ ότι τόσα χρόνια οι φλέβες μου δεν με είχαν εμποδίσει σε τόσες αιμοδοσίες.

Σ. Ν.