Ο παρ᾿ ολίγον υπουργός οικονομικών!

Πολλά και καταιγιστικά τα γεγονότα που τρέχουν στην πολιτική σκηνή μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου.  Δυστυχώς δεν «προκάνω» να τα σχολιάζω, καθώς η πραγματικότητα της επιβίωσης μου επιβάλλει σκληρές περικοπές στον ελεύθερο χρόνο μου.  Αλλά τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες με τον παρ᾿ ολίγον υπουργό οικονομικών είναι τουλάχιστον απίστευτα, και έχω την εντύπωσι ότι για άλλη μία φορά η αλήθεια λέγεται μισή.  Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Το όνομα του προέδρου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Βασίλη Ράπανου έγινε έγινε δεκτό σχεδόν με ενθουσιασμό από τα ελληνικά (και όχι μόνο) μέσα «ενημέρωσης» για τη θέση του υπουργού οικονομικών.  Αν όμως «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται», τότε στο υπουργείο οικονομικών φαίνεται ότι δεν ξημέρωσε ακόμα.

Θυμάστε που έγραφαν τότε εφημερίδες και ιστοσελίδες ότι τον πρότεινε ο Φ. Κουβέλης ή ότι ήταν επιλογή του Ε. Βενιζέλου και ότι τον αποδέχτηκαν όλοι, αλλά όταν τον κάλεσαν να συζητήση μαζί τους, εκείνος ζήτησε διαβεβαιώσεις ότι εκτός από τον Σαμαρά θα τον στηρίξουν και οι άλλοι δύο αρχηγοί και ότι δεν θα του κάνη αντιπολίτευση η ...συμπολίτευση; και ότι στην αρχή πήγε να ναυαγήση το πράγμα, αλλά τελικά έλαβε τις διαβεβαιώσεις που ήθελε και συμφώνησε στην υπουργοποίησή του; Ε λοιπόν όλη αυτή η ιστορία εμένα δεν μου πήγαινε καλά!  Πώς είναι δυνατόν ο υποψήφιος υπουργός να ζητά επιπλέον διαβεβαιώσεις για στήριξη από τα κόμματα που τον πρότειναν γι᾿ αυτήν την θέση; Οποιοσδήποτε απλός λογικός και μέσος άνθρωπος αν βρισκόταν στην θέση του Β. Ράπανου, μόλις αντιλαμβανόταν ότι αυτοί που τον πρότειναν για υπουργό, τον πρότειναν όχι για να τον στηρίξουν, αλλά για να τον αδειάσουν και να τον χρησιμοποιήσουν μετά ως αποδιοπομπαίο τράγο, υπήρχε περίπτωση ποτέ να δεχτή να γίνη υπουργός και μάλιστα στο Υπ. Οικονομικών; Δεν μου ακούγονταν λογικά όλα αυτά.  Και καλά, για τους πολιτικούς είναι γνωστό ότι έχουν πάρει προ πολλού διαζύγιο με την λογική, αλλά για έναν τεχνοκράτη;...

Την περασμένη Παρασκευή 22/6/2012 ο Β. Ράπανος είχε εισαχθεί εκτάκτως στο νοσοκομείο λόγω έντονων κοιλιακών πόνων, ιλίγγων, ναυτίας, εφιδρώσεων και καταβολής, ενώ αναφέρθηκε ότι προηγήθηκε και λιποθυμικό επεισόδιο.  Γιατρός δεν είμαι και έχω τόση σχέση με την ιατρική όση σχέση έχει με την αστροφυσική η 80άχρονη κυρα-Θέκλα που μαζεύει ρίγανη στο χωριό.  Αλλά αυτά τα συμπτώματα μου ακούγονται σαν δηλητηρίαση.  Όταν ήμουν παιδί, βρέθηκα κάποτε σε έναν κλειστό χώρο που είχαν ρίξει ποντικοφάρμακο, κι εγώ δεν το ήξερα.  Δεν ξέρω πώς, διότι δεν έφαγα τίποτε απολύτως εκεί, αλλά ο οργανισμός μου ήρθε σε επαφή με μικρή δόση του ισχυρότατου αυτού δηλητρηρίου (ίσως με την αναπνοή ή μπορεί κάπου να ακούμπησε το χέρι μου ή κάτι τέτοιο). Το θέμα είναι ότι δηλητηριάστηκα, χωρίς να το καταλάβω, ευτυχώς ελαφρά, αλλά τα συμπτώματα που είχα ήταν σχεδόν ίδια με αυτά που περιέγραφε το ιατρικό ανακοινωθέν για τον Β. Ράπανο.  Όσο για τους ισχυρούς κοιλιακούς πόνους δεν περιγράφονται.  Αφού το θυμάμαι τώρα ύστερα από 40 χρόνια και ανατριχιάζω! 

Σύμφωνα με τα νεώτερα δημοσιεύματα τα συμπτώματα αυτά του Β. Ράπανου οφείλονταν σε «μικρή λοίμωξη» που προκλήθηκε στη βάση χρόνιου σοβαρού προβλήματος της υγείας του. Αυτό το σοβαρό πρόβλημα ήταν καρκίνος που μέχρι τώρα λεγόταν ότι είχε αντιμετωπιστή.   Η επιστολή του ίδιου προς τον πρωθυπουργό μας ενημερώνει ότι τελικά το πρόβλημα υγείας του δεν ξεπεράστηκε τελείως, όπως ίσως και ο ίδιος να νόμιζε. Καμμία αντίρρηση σε όλα αυτά, παρά μόνο ένα σχόλιο. Είπαν ότι θα παραμείνη πρόεδρος της ΕΤΕ.  Όμως αν υπάρχουν πράγματι αυτοί οι σοβαροί λόγοι υγείας που επικαλείται, θα πρέπει σήμερα κιόλας να παραιτηθή και από την διοίκηση της τράπεζας. Αν δεν γίνη αυτό, τότε δεν πιστεύω καμμία δικαιολογία για προβλήματα υγείας και τέτοια.

Μερικά ακόμα σημεία που με παραξένεψαν. Η επιστολή του Β. Ράπανου είναι γραμμένη σε υπολογιστή πάνω σε επιστολόχαρτο του προέδρου της Εθνικής Τράπεζας.  Δεν ξέρω αν του έχουν και υπολογιστή με εκτυπωτή στο δωμάτιο του νοσοκομείου, αλλά να κουβάλησε μαζί του και τα επιστολόχαρτα του γραφείου του είναι παρατραβηγμένο.  Μάλλον κάποιος του το έγραψε (οι άνθρωποι της γραμματείας του προφανώς) και του το έφεραν στο νοσοκομείο να το υπογράψη. Άρα για την σύνταξη και διατύπωση της επιστολής του ο Β. Ράπανος ήρθε σε επικοινωνία και συνεργασία με κάποιους ανθρώπους του.

 Η επιστολή του Β. Ράπανου είναι προσεκτικά διατυπωμένη και απευθύνεται στον πρωθυπουργό στον πληθυντικό αριθμό.  Το κεντρικό της νόημα: «Ναι μεν είχα δεχθή να γίνω ΥπΟικ, αλλά τώρα ξαφνικά προέκυψαν λόγοι υγείας που δεν μου το επιτρέπουν. Οπότε η πρότασή σας με τιμά πολύ, αλλά ευχαριστώ, δεν θα πάρω...»

Σημαντική λεπτομέρεια: η διατύπωση του κειμένου είναι καθαρά υπηρεσιακή και παραδόξως δεν γίνεται καμμία αναφορά στο πρόβλημα υγείας του πρωθυπουργού.  Σαν να είχε ετοιμαστή το κείμενο από μέρες πριν και τώρα να μπήκε η ημερομηνία και τα ιδιόχειρα σημεία του αποστολέα.

 Η απάντηση του Α. Σαμαρά αντιθέτως είναι γραμμένη όχι σε υπηρεσιακό αλλά σε προσωπικό ύφος. Απευθύνεται στον Β. Ράπανο σε ενικό αριθμό, πράγμα που μπορεί να θεωρηθή ότι φανερώνει προσωπικό ενδιαφέρον ή αντιθέτως επιτιμητικό και υποτιμητικό ύφος.  Εξαρτάται πως θα το ερμηνεύση κανείς. Η φράση του πρωθυπουργού «Θέλω πριν απ᾿ όλα να σου ευχηθώ περαστικά για το πρόβλημα της υγείας σου» είναι κίνηση ρουά-ματ και κλειδί ερμηνείας για τό κείμενό του. Κεντρικό νόημα: «Διαπίστωσα το προσωπικό σου ενδιαφέρον για μένα και κατάλαβα ότι μπορώ να στηρίζομαι σε σένα. Σε ευχαριστώ πολύ που είσαι συνεπής και κρατάς τον λόγο σου...»

Τα υπόλοιπα σχόλια ανήκουν στον αναγνώστη.

Sakis Salos

(Δημοσιεύτηκε στο logokritis.blogspot.gr)